Kobiety siostry, kobiety matki, kobiety córki, kobiety przyjaciółki, żony, kochanki, pisarki, malarki, twórczynie, pieśniarki, kucharki, szwaczki, lekkoatletki, naukowczynie, terapeutki, wiedźmy, szamanki, boginie, mniszki…..Przybieramy tak wiele ról i sposobów na życie czasem w jednym i tym samym życiu, Niekiedy rozdzielamy te role na wiele żyć i przeżyć dozując napięcie i obdarowując swymi talentami, umiejętnościami oraz osobistymi traumami więcej rodzin, tworząc kilka karmicznych zobowiązań. Tuż po narodzinach bierzemy pierwszy głęboki oddech, który jest nieco straszny a bywa i bolesny aby przez kolejne lata zapomnieć, jakim darem jest oddychać bo ten staje się mimowolny, niemal automatyczny…. Coraz rzadziej pamiętamy, że wdech i wydech to jeden z cudów tego świata, że wdech to nowe życie a wydech jego pozorny koniec. Przestrzeń pomiędzy to właśnie esencja życia, samo życie z jego detalami, sukcesami, porażkami, smutkami i radościami, miejsce na wszystkie te role matek, córek, szamanek itd. Kochamy i nienawidzimy, uczymy się i zapominamy, błądzimy i odnajdujemy nowe drogi. Eksplorujemy swoje ziemskie ścieżki – każda z nas po swojemu. Gdy jednak spotykamy się jako kobiety razem w szczerości, prawdzie, zrzuciwszy wcześniej wszelkie maski, programy i schematy, które nie były naszymi (bo rozpoznajemy już, że pochodzą od rodziców, społeczeństwa, ze szkoły, mediów), rodzi się prawdziwa, głęboka relacja pełna czułości. Odrzuciwszy masowy kult zewnętrznego piękna, perfekcjonizmu w drodze po naukę czy w kolejce po najwyższy iloraz inteligencji, stajemy bezbronne i nagie i zwyczajnie prawdziwe. Nie ma potrzeby rywalizować ani starać się sobie nawzajem podobać. Nie trzeba się bawić w mistrza i ucznia.
Pojawia się przestrzeń na świadome wzięcie oddechu we własnym rytmie, jest miejsce na zrozumienie bez pouczania, wsparcie bez chęci naprawiania, słuchanie potrzeb drugiej bez kompulsywnego ratowania. Jest też czysta radość z tego co jest a jest już tak wiele. Wówczas potrafimy usłyszeć swój własny, duchowy, głęboki i mądry oddech. Słyszymy jego rytm, rozpoznajemy jego puls i dynamikę a jednocześnie zaczynamy słyszeć, czuć i rozpoznawać oddech drugiej kobiety – kiedy jest wdech a kiedy wydech, kiedy ta druga pobiera energię a kiedy wypuszcza z siebie to, czego już nie potrzebuje. Im dłużej ze sobą jesteśmy, tym łatwiej oddech się synchronizuje, nasze dusze zaczynają wibrować z podobną częstotliwością i choćbyśmy nie wiem jak się różniły, rodzi się piękna bo w swej mądrości szczera i autentyczna więź wspierających się kobiet.
Dlatego spotkania kobiet mogą być takie twórcze i przepełnione mądrością i czystą radością. Gdybym miała więc na prędce napisać dekalog spotkań kobiet brzmiałby
Bądź obecna, wspieraj bez pouczania i chęci ratowania drugiej
Bądź serdeczna, poślij uśmiech sobie i innym
Bądź czuła – pozwól płakać i smucić się tej drugiej jeśli tego właśnie potrzebuje
Bądź mądrością i zrób tak, aby druga kobieta w twojej obecności czuła się mądra.
Bądź pięknem aby inne kobiety przy tobie emanowały pięknem i czuły swoje piękno
Bądź miłością aby inne kobiety poczuły się kochane i miały szansę kochać
Będąc miłością pozwól innym wybrać własną rolę nawet jeśli jest to rola niekochania się
Bądź tuż obok, akceptuj jej inność bez oceniania
Łącząc się w poczuciu Jedności, pozwól jednocześnie na odrębność drugiej kobiety
Bądź ciszą zostawiając przestrzeń dla tych, które potrzebują więcej czasu na wzięcie oddechu
Anetko Kochana – dziękuję za Ciebie, za Twój pomysł na nasze wspólne zdjęcia, za naszą beztroską zabawę, wspólnie spędzony czas. Na zdjęciach obok mnie jest wspaniała istota Aneta Owsianik, którą znajdziecie w mediach społ. jako „Aneta Kobieta”.
Z MIŁOŚcIĄ DO WSZYSTKICH KOBIEt Edyta Marja Wyban BosoNoga, Dwernik 2o lipca 2023r.
