„GOTUJĘ najchętniej na surowo”

Mój aktualny sposób żywienia nie łatwo zaszufladkować. Jest on zmienny i dostosowany do pór roku oraz cyklów przyrody i związanej z nimi mojej aktywności. W ciągu roku przez wiele tygodni a niekiedy miesięcy uwalniam się od jedzenia co w znaczeniu ogólno pojętym oznacza post. Długotrwałe okresy „postów” zwane przeze mnie oczystami to moja duchowe narzędzie „powrotów do siebie”. Poza tym jest to witarianizm ze skłonnością do jedzenia głównie owoców. Co to znaczy? Jem jedynie surowe owoce i warzywa, nasiona, kiełki, orzechy a niekiedy surowe, moczone, kiełkujące zboża (choć rzadko odczuwam taką potrzebę). Przyrządzam z nich soki, koktajle albo spożywam w postaci sałatek. Witarianizm pojawił się dwa lata temu (2020r.) w moim śnie. Obudziłam się zimą z myślą, że mam jeść jedynie surowe warzywa i owoce. Nie wiedziałam wówczas, że w ogóle istnieje na świecie taki trend żywieniowy Raw food (witarianizm). Na początku umysł się bronił, bo zawsze lubiłam ajurwedyjski medycynę gdzie ciało na określonym etapie życie jest sterowane przez Dosze, prakryti i istotne są pory roku oraz cykl  dnia i nocy, które regulują sposób, jakość, rodzaj i czas spożywania posiłków. Poza tym zimowa pora w zimnych Bieszczadach kojarzyła mi się z jedzeniem gorących zup – kremów z dodatkiem rozgrzewających przypraw. W odpowiedzi na moje wątpliwości, przyszła znana mi już od dawna książka Gersona o leczeniu raka. Otworzyła się dla mnie na stronie bodajże 53, gdzie Gerson tłumaczył działanie enzymów trawiennych i aktywowania ich przez surowe warzywa.